Tekenfilms R
| Rainbow Parade |
Rainbow Parade, Amerikaanse reeks (Van Beuren-) bioscooptekenfilms van 1934 t/m 1936. Het is de laatse productie van de Van Beuren-tekenfilmstudio's via distributeur RKO Radio Pictures, voordat deze besluit om voortaan met Walt Disney in zee te gaan. De tekenfilmpjes kennen geen vaste personages, hoewel Felix The Cat, waarvan we in latere jaren nog meer gaan horen en zien, wel in drie afleveringen komt opdraven. Nadat RKO heeft gekozen voor Disney in plaats van Van Beuren, betekent dit de ondergang van de studio. Ook de ziekte en uiteindelijke dood van chef Amedee Van Beuren en de problemen met de vakbonden spelen hierin een rol. In 1941 neemt Commonwealth Pictures de serie van RKO over, bedoeld voor heruitgave. Zie verder: Rainbow Parade (overname van wikipedia) en Zie verder: Van Beuren Corporation (overname van wikipedia) en Zie verder: Amedee J. Van Beuren (overname van wikipedia) en tekst: mvdwstrips.nl |
| Ralph & Sam |
Ralph & Sam, Amerikaanse reeks (Warner Bros.-) bioscooptekenfilms van 1953 t/m 1963 geregisseerd door Chuck Jones over een wolf die probeert een kudde schapen te stelen, terwijl een hond dit tracht te voorkomen. De filmpjes lijken op de taferelen die zich in de wereld van Road Runner afspelen. De wolf en de hond doen hun werk echter alleen binnen werktijden. Dit houdt in dat ze om negen uur 's ochtends bij een boom inklokken en 's middags om vijf uur uitklokken en elkaar daarbij ook begroeten. Het werk wat hierin wordt verricht - het veroveren van de schapen en het tegengaan daarvan - lijkt onderdeel van een 24-uurs-economie te zijn: in Sheep Ahoy uit 1954 worden ze bij het uitklokken afgelost door een andere wolf en hond die deel uitmaken van de avondploeg. Hoewel de wolf Ralph heet en de hond Sam worden in enkele filmpjes hun namen verwisseld; in het zojuistgenoemde Sheep Ahoy gebeurt dit zelfs twee keer - dus ook met hun nachtelijke collega's. Tussen 1987 t/m 1995 zijn Ralph en Sam af en toe te zien in het programma KRO's Tekenfilmfestival. Zie verder: hier (overname van wikipedia) en tekst: mvdwstrips.nl |
| Ricochet Rabbit |
Ricochet Rabbit & Droop-a-Long, Amerikaanse reeks (Hanna-Barbera-) televisietekenfilms van 1964 t/m 1966 over een konijn dat werkzaam is als sherrif in het Wilde Westen. Zijn assistent is de coyote Droop-a-Long. Stemmen zijn Don Messick als Ricochet Rabbit en Mel Blanc als Droop-a-Long. De afleveringen zijn te zien in The Magilla Gorilla Show, waar ook de tekenfilms Magilla Gorilla en Punkin' Puss & Mushmouse onderdeel van zijn, maar ook in syndicatie al of niet gecombineerd met de tekenfilms rondom de show van Peter Potamus. In Nederland wordt het programma met Magilla Gorilla, waaronder dus ook Ricochet Rabbit in 1965 uitgezonden door de NTS op maandagavond op Nederland 1. In de periode 1981-1983 is Ricochet Rabbit ook te zien op de Nederlandse Antillen, op de zender TeleCuracao. In het tijdschrift De Flintstones zijn er ook avonturen van het sherrif-konijn te lezen. Zijn naam is dan vertaald naar Kets Konijn, terwijl zijn assistent Droop-a-Long als Slampamper door het leven gaat. Zie hier voor een lijst van alle tekenfilms uit de shows van Magilla Gorilla en Peter Potamus. Zie verder: Ricochet Rabbit & Droop-a-Long (overname van wikipedia) en Zie verder: The Magilla Gorilla Show (overname van wikipedia) en tekst: mvdwstrips.nl |
| Road Runner |
Road Runner, Amerikaanse reeks (Warner Bros.-) bioscooptekenfilms van 1949 t/m 1966 geregisseerd door Chuck Jones en vanaf 1965 door Rudy Larriva, Friz Freleng en Robert McKimson in de series Looney Tunes en Merrie Melodies. Het verhaal gaat over een renkoekoek die rondjes rent in een woestijn en daarbij wordt achtervolgd en gadegeslagen door een coyote met de naam Wile E. Coyote die de renkoekoek wil vangen en verorberen. De coyote gebruikt hierbij vaak allerlei gadgets die hij bestelt bij het postorderbedrijf ACME. De renkoekoek slaakt vaak een geluid in de vorm van "Beep Beep" dat wordt vertolkt door de stem van Paul Julian. Hij wordt bij toeval de stem van de Road Runner, omdat hij er met zijn "Beep Beep"-geluid op de parkeerplaats van Warner Bros. vaak andere mensen beleefd op attendeert uit de weg te gaan. De stem van Wile E. Coyote wordt ingesproken door Mel Blanc, hoewel hij in de Road Runner-filmpjes nauwelijks is te horen. Indien de coyote dan wel het woord doet, is dit als hij als tegenstander fungeert van Bugs Bunny, waar hij het niet kan nalaten om te vertellen dat hij een genie is - het liefst zo vaak mogelijk. Hoe het ook zij: welke middelen en trucs de coyote ook uitprobeert, de Road Runner heeft hij tot op heden nog niet te pakken kunnen krijgen. Des te vaker is hij het slachtoffer van zijn eigen pogingen, waarbij verplettering door rotsblokken of afdalingen in ravijnen geen zeldzaamheid vormen. Tussen 1987 t/m 1995 zijn de Road Runner en Wile E. Coyote af en toe te zien in het programma KRO's Tekenfilmfestival. Ook vanaf 1985 is hij regelmatig te gast in het televisieprogramma AVRO's Wordt Vervolgd, waarin ook deelnemers van de imitatiewedstrijd op de Wordt Vervolgd-clubdagen een imitatie van de Road Runner ten beste kunnen geven. Hierin wordt het "Beep Beep"-geluid meestal vernederlandst naar "Miep Miep, Zoef Zoef". De Road Runner is ook te zien als stripfiguur. Hierin heeft hij drie neefjes en wordt er in de stripverhalen door de Road Runner en zijn neefjes op rijm gesproken. In Nederland verschijnt hij in uitgaven van De Vrijbuiter, Semic Press en Junior Press. Bij De Vrijbuiter worden de strips gepubliceerd onder de naam Karel de Coyote (de Nederlandse naam van Wile E. Coyote), bij Semic Press onder Biep Biep en bij Junior Press onder zijn oorspronkelijke naam. Zie verder: Wile E. Coyote and the Road Runner (overname van wikipedia) en tekst: mvdwstrips.nl |
| Le Roi et l'Oiseau |
Le Roi et l'Oiseau (Nederlandse titel: De schele koning en de kraai), Franse avondvullende tekenfilm uit 1980 van Paul Grimault op tekst van Jacques Prévert. Het verhaal is gebaseerd op het sprookje De herderin en de schoorsteenveger van Hans Christian Anderson. Reeds in 1953 brengt de producent de tot dan toe voltooide filmbeelden uit onder de titel La Bergère et le Ramoneur, terwijl het werk aan de film als geheel nog niet is afgerond en er ook geen toestemming is van Grimault en Prévert. De reden voor deze situate die zich in 1953 afspeelt is dat er meningsverschillen op het financiële vlak zijn met als gevolg een stopzetting van de productie. De laatste onvolkomendheden aan de film worden snel afgewerkt en in 1953 wordt de film uitgebracht. Ondanks het onvoltooide karakter van de prent wint deze dankzij de goede animatietechnieken toch nog een prijs op het filmfestival van Venetië. Halverwege de jaren zeventig koopt Grimault de rechten van de rolprent en maakt het werk af (Prévert is in 1977 reeds overleden) om in 1980 in de bioscoop te verschijnen, waarbij de titel dan Le Roi et l'Oiseau zal zijn. Het verhaal gaat over een ijdele scheelkijkende koning die verliefd is op een herderinnetje dat op een schilderij is getooid. Het herderinnetje daarentegen heeft haar oog laten vallen op een schoorsteenveger. De spotvogel die de koning bij tijd en wijlen sart, omdat laatstgenoemde het vrouwtje van de vogel tijdens een jacht heeft doodgeschoten, biedt het tweetal de helpende hand. In april 1984 wordt de film onder de titel De schele koning en de kraai in de Nederlandse bioscopen gebracht. Hierbij is de film nagesynchroniseerd naar het Nederlands met de stemmen van o.a. Lex Goudsmit, Jules Croiset, Frans van Dusschoten en Wim Wama. In 2004 verschijnt de Nederlande editie van de film op DVD onder de titel De koning en de vogel met dezelfde Nederlandse nasynchronisatie. Zie verder: hier (overname van wikipedia) en tekst: mvdwstrips.nl |
| Rommelhond en Ratelrat | Zie bij Dirty Dawg. |
| Roze Panter | Zie bij Pink Panther. |
| Rudolf Ising | Zie bij Rudolf Ising. |
